BART VAN OIJEN

Woont en werkt in Zutphen. Kleinzoon van de Hoornse schilder Wouter IJdo (of Wouter Ydo, zoals hij zijn werk signeerde), waarvan hij in zijn vroege jeugd de eerste kneepjes van het vak leerde. Wouter IJdo ( 1887 - 1965), op zijn beurt, kreeg les van de beroemde Weense schilder Carl Fahringer (1874-1952). In de periode 1970 - 1975 volgde van Oijen zijn opleiding aan de toenmalige Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Na zijn opleiding werkte hij aanvankelijk op een illustratieve, vaak sprookjesachtige wijze. Van Oijen werd lid van het Amersfoorts Kunstenaarsgenootschap 'de Ploegh', en later ook van de Hilversumse kunstenaarsvereniging 'de Kring'. Ook sloot hij zich in Amersfoort aan bij kunstenaarsvereniging 'de Ring'. Van geen van bovenstaande verenigingen is hij lid meer; Bart van Oijen verkent liever in zijn eentje de mogelijkheden in de beeldende kunst. Zijn realistisch werk onderging langzamerhand een verandering; hij begon langzamerhand zijn werk te abstraheren, of zelfs geheel afscheid te nemen van die werkelijkheid, door alleen maar gebruik te maken van vorm en kleur. Hierbij speelde toeval een rol. Op dit moment houdt hij zich voornamelijk bezig met lyrisch abstract werk. Door de beheersing van de techniek wordt minder aan toeval overgelaten; zijn technieken omvatten voornamelijk acrylverf op doek en gemengde technieken op doek en papier. Daarnaast is hij op dit moment ook weer bezig met zijn diertekeningen, zijn oude liefde, die altijd weer komt opduiken. Zijn abstracte werk heeft meestal een onderwerp uit de natuur als picturaal startpunt, maar al werkende blijft daar vaak weinig van over. Van Oijen gebruikt weinig kwasten en penselen; hij heeft heel duidelijk zijn eigen technieken gevonden, waarbij hij zich niets aantrekt van conventionele werkwijzen, en met een gerust hart oude lappen en zijn vingers gebruikt om tot het gewenste resultaat te komen. Het streven van de kunstenaar is om iets moois in vorm en kleur te maken. Hij is op zoek naar de absolute schoonheid. Hij weet dat dit altijd een streven zal blijven, maar vindt dit dan ook het boeiende van zijn vak. Naar aanleiding van bezoeken aan Malta, Portugal, Kreta, Schotland en Ierland is duidelijk te merken wat een indruk reizen op een persoon kunnen maken. Het recente werk van Bart van Oijen kenmerkt zich dan ook door de warmte van Malta, en door de overweldigende stilte en ongereptheid van de Schotse Hooglanden.

Bart van Oijen exposeerde in Nederland, België, Schotland, Spanje, Portugal en Duitsland. Naast tekenen en schilderen houdt hij zich ook bezig met fotografie, en maakt hij illustraties. Voor recente tentoonstellingen zie rubriek 'exposities'.  Sinds kort is hij aangesloten bij het CBK Groningen. Zie betreffende website.

'Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is' (K.Schippers)

'Laat de kunstenaar zwijgen, laat zijn werk spreken' (Bart van Oijen)

'Het doel van de kunst is niet het uiterlijk van dingen weer te geven, maar het innerlijk... dat is de echte werkelijkheid' (Aristoteles).

'Met m’n beste penselen m’n slechtste schilderij gemaakt' (Bart van Oijen)

'Kunst is de mooiste bijzaak die er bestaat' (C. Buddingh' )

'De kunstenaar schept -al is het maar een luchtje' ( Bart van Oijen)

'Ik vind dat een mens onder ogen moet zien, hoe oud hij ook is en hoeveel hij ook gestudeerd heeft, dat hij eigenlijk van de hele bliksemse bende niets begrijpt. Ik denk dat dat uiteindelijk een soort boodschap is die ik wil overbrengen.' (Piet Vroon)

 

Geleend van Armando:

WACHTEN 

 

Kunst? Wil je weten wat kunst is? Kunst is wachten, wachten op het juiste moment. Je moet steeds op de loer liggen, je moet elke minuut waakzaam blijven, elk ogenblik kan het gebeuren, wachten tot het moment daar is, wachten tot je weet dat het goed is wat je doet.  

                                        Wachten is werken. Het wachten op inspiratie is werk, je moet daar altijd voor beschikbaar zijn. Het is immers geen passief wachten, het is actief wachten. Tot zover.

                                         Vervolgens komt de kunstbeschouwer en vraagt hoe lang je over je kunstwerk hebt gedaan. In een vloek en een zucht.

                                          Zo, dat vindt ie wel erg snel, en vooral erg snel verdiend. Heb je veertig of vijftig jaar gewacht, krijg je nog op je donder ook. Maar vooruit.

                                          Een uiterst vermoeiende bezigheid, dat wachten, als het je te veel is of als je geen geduld hebt, moet je stadsomroeper worden

 

 

Nog een tekst van Armando:

Het schilderleven is niet leuk. Het is moeizaam. Altijd maar denken, die stomme tubes kopen, de eeuwige twijfel. Altijd maar hopen dat het weer komt. En áls het komt, dat het dan goed genoeg is. En dan wil je ook nog steeds beter.